Drie generasies by Gereformeerde Skool Dirk Postma

Mev. Lientjie Drijfhout is ‘n gewaardeerde onderwyseres by Hoërskool DP, waar sy Bybel en Wiskunde onderrig. Wat haar storie besonders maak, is die familieverbintenis met die skool wat oor generasies strek. Mev. Drijfhout is een van die eerste matriekleerlinge wie se dogter, wat tans in graad 9 is, ook die skool bywoon. Haar ma, Henria Stolper, was een van die eerste onderwysers by Hoërskool DP, en haar skoonma, mev. Alieske Drijfhout, was tot verlede jaar deel van die personeelkorps.

Mev. Drijfhout se herinneringe aan haar tyd by die skool is deurspek van nostalgie. Sy het nie haar basiese skoolonderrig by die Gereformeerde Laerskool DP ontvang nie, maar by die Gereformeerde Laerskool Johannes Calvyn. “Ek was altyd bewus van DP omdat ons atletiek en netbal teen mekaar gespeel het,” verduidelik sy. Sy het al vroeg geweet dat sy na Hoërskool DP sou gaan, aangesien haar ma daar gewerk het en die vakke aangebied het wat sy self aanbied. Aanvanklik was sy nie opgewonde oor die idee om weer in ‘n kleiner skool te wees nie, maar sy het die ervaring later waardeer.

In die beginjare het Hoërskool DP in die Kandelaar kerk se vierkant begin, met eenvoudige fasiliteite. “Die fasiliteite was baie eenvoudig – geen groot sportbane of lokale nie. Maar ons het steeds baie geniet en die skool het soos ‘n familie gevoel.” Die skool het sedertdien gegroei, maar die kern van geselligheid en gemeenskap het altyd gebly.

Die veranderinge in die onderwysers en personeel oor die jare is ook merkbaar. Mev. Drijfhout onthou dat die onderwysers in haar tyd nie so gedrewe was soos die huidige generasie nie. “Vandag is elke onderwyser gefokus op die belangrikheid van hul vak en word daar baie werk verdeel. In my tyd het ons af periodes gehad om huiswerk te doen, wat die werkslading verlig het,” sê sy.

Tradisies soos die matriekafskeid, geesweek, matriekdrag en die graad 10 – toer het oor die jare dieselfde gebly, wat ‘n gevoel van kontinuïteit en stabiliteit in die skool se kultuur bring. “Een van my mees onvergeetlike oomblikke as leerder was die pret wat ons gehad het nadat ons hokkie gespeel het. Ons het in die kerk se kombuis ingesluip om eiers te steel en mekaar te bestook totdat ons die eiers met die brandslang afgespoel het.” Sy onthou ook hoe sy haar man by die skool leer ken het en die lekker geselsies met haar vriendekring.

Wat die gemeenskap rondom die skool betref, het daar oor die jare veranderinge plaasgevind, maar mev. Drijfhout voel haar skoonma, mev. Alieske, sou ‘n beter antwoord op hierdie vraag kan gee. “Wat ek wel weet, is dat die grootste les wat ek by die skool geleer het, is dat God in elke behoefte voorsien. Ons moet altyd God se wil in alles soek en nie vir onsself werk nie, maar vir die Here.”

Haar ervarings as leerder het haar benadering as onderwyser beïnvloed. “Ek het die ontspanne atmosfeer by die skool geniet en ek probeer om dit aan my leerders oor te dra. Skoolwerk en goeie punte is nie alles nie – doen jou werk getrou, maar geniet alles wat die Here vir jou gee.”

Ten slotte het die skool deur die generasies heen verskeie uitdagings in die gesig gestaar. Samewerking tussen ouers en onderwysers is altyd ‘n belangrike faktor vir effektiewe Christelike opvoeding. “Die invloed van die wêreld is sterk, veral met die gebruik van tegnologie. Ouers moet duidelike riglyne en grense stel wat die onderwysers kan ondersteun en toepas.”

Mev. Drijfhout se toewyding aan haar werk en haar skool, saam met die gesin se lang verbintenis met Hoërskool DP, is ‘n inspirasie. Haar storie herinner ons aan die belangrikheid van ‘n geloofsgemeenskap en die deurlopende reis van onderwys en groei.